Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Μία από τις αμέτρητες παρεμβάσεις της ΝΙΚΗΣ για την Υγεία

 

 

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Rethemnos.gr

Η Κρήτη έχει κινητοποιηθεί πολλές φορές για την κατάρρευση του αείμνηστου Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και στην πόλη μας, το Ρέθυμνο, πραγματοποιήθηκε παλλαϊκό συλλαλητήριο με τη συμμετοχή αμέτρητων φορέων, και μάλιστα από όλη την Κρήτη. Συμμετείχε ολόψυχα και η ΝΙΚΗ.

Οφείλουμε όμως να παρατηρήσουμε ότι μόνο η αλλαγή πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας μπορεί να φέρει αποτέλεσμα στη γενική κατάρρευση των πάντων, που έχει προκαλέσει το πολιτικό σύστημα που κυβερνά, με την εναλλαγή των συστημικών κομμάτων στην εξουσία, εξυπηρετώντας (ή μάλλον: υπηρετώντας) τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ξένα και εγχώρια, σε βάρος του ελληνικού λαού. Η ευκαιρία χάθηκε στις εκλογές του 2023. Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται. Έχει ο Θεός, να βρει το θάρρος ο λαός μας να κλείσει την πόρτα της Βουλής σ’ εκείνους που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν αξίζουν την ψήφο του και να την ανοίξει σ’ εκείνους που όντως θα τον υπηρετήσουν.

Η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΙΚΗΣ έχει πραγματοποιήσει πολλές παρεμβάσεις για την κατάσταση του Συστήματος Υγείας. Κυρίως οι παρεμβάσεις αυτές έγιναν – τόσο στην ολομέλεια της Βουλής, όσο και στις αρμόδιες επιτροπές της – από τους βουλευτές μας Νικόλαο Παπαδόπουλο, Ασπασία Κουρουπάκη και Σπύρο Τσιρώνη. Μπορεί να τις αναζητήσει ο ενδιαφερόμενος ανάμεσα σε όλες τις παρεμβάσεις της κοινοβουλευτικής μας ομάδας στην ιστοσελίδα https://apantanikhs.blogspot.com.

Εδώ θα ήθελα να αναδημοσιεύσω το κείμενο μίας μόνον από τις πολλές παρεμβάσεις του βουλευτή Θεσσαλονίκης Νικολάου Παπαδόπουλου, ιατρού θωρακοκαρδιοχειρουργού. Έγινε στις 31 Οκτωβρίου 2023 στην επιτροπή κοινοβουλευτικού ελέγχου της Βουλής και δημοσιεύεται σε βίντεο εδώ.

Πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας «Εθνικό Δίκτυο Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας για την αντιμετώπιση ασθενών με Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια (ΜΑΦ ΑΕΕ)» (4η συνεδρίαση). Φυσικά όλα αυτά λέγονται σε ώτα μη ακουόντων. Αλλά ας ακούει ο Έλληνας πολίτης – και ας οπλιστεί με τα πολιτικά όπλα του, όσο είναι καιρός και κυρίως όταν έρθει ο καιρός.

Η ομιλία του βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Ν. Παπαδόπουλου

Αξιότιμε κε Πρόεδρε, κε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πραγματικά λυπάμαι που δεν μπορώ να χαρώ όταν συζητούμε τέτοια νομοσχέδια, που επί της αρχής είναι πολύ σπουδαία για τον πληθυσμό μας. Και γιατί δεν μπορώ να χαρώ; Γιατί πραγματικά, όπως οι προηγούμενοι συνάδελφοι ανέφεραν, υπάρχει φοβερή διάσταση της πραγματικότητας με τα νομοσχέδια που κατεβαίνουν.

Επιτρέψτε μου μία μικρή περιγραφή, να σας περιγράψω δύο τρεις εικόνες του Εθνικού μας Συστήματος Υγείας, που πραγματικά το ένα μετά το άλλο νοσοκομεία εκπέμπουν ΣΟΣ και πραγματικά καταρρέουν. Ειπώθηκε για το νοσοκομείο της Ξάνθης, της Έδεσσας, Γιαννιτσών, Ιεράπετρας, Βενιζέλειο, Ρέθυμνο, τα νοσοκομεία των νησιών… Στο δικό μας στο νοσοκομείο προχθές, στο νοσοκομείο Παπανικολάου, 25/10/23, αναφέρεται η διακοπή των τακτικών χειρουργείων, αφού αντί για 27 αναισθησιολόγοι που έπρεπε να το υπηρετούν, υπηρετούν μόνο 7, ενώ σοβαρά καρδιοχειρουργικά περιστατικά περιμένουν στη λίστα για δύο ολόκληρα χρόνια! Το 40% των χειρουργικών αιθουσών δεν λειτουργούν, ενώ στις λίστες των γενικών χειρουργείων υπάρχουν περιστατικά από τριετίας και πάνω!

Πείτε μου λοιπόν πώς μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοια ΜΑΘ για τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια; Ντρέπεται κανείς και να το πει ότι μπορεί να λειτουργήσει με το υπάρχον προσωπικό.

Ο δε Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας των Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος χθες δήλωσε ότι στη Λακωνία, σε ολόκληρο το Νομό, δεν υπήρχε στις 26 του μηνός γραμμένος στις λίστες ούτε ένας Παθολόγος στην εφημερία και τις εφημερίες τις κάλυπταν γιατροί που υπηρετούν την Υπηρεσία Υπαίθρου.

Στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Κρήτης, εκεί που ο Υπουργός Υγείας είχε ξηλώσει τους Διοικητές, έβαλε ένα Διοικητή που ήταν και Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής και Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας, τον έβαλε Διοικητή και δεν είχε ο άνθρωπος Παθολόγο γιατρό να στείλει (που του είπανε να στείλει γιατρό στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου) και έτσι από ευθιξία πήγε ο ίδιος να εφημερεύσει και την άλλη μέρα παραιτήθηκε!

Τρίτο περιστατικό: δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία της περιφέρειας, φίλοι μου. Στη Νίκαια, που είπατε ότι θα γίνει αυτή η Μονάδα στη Νίκαια, στη Νίκαια το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 28 του 29 του μηνός, δεν είχε Ακτινολόγο γιατρό και δεν λειτουργούσε – μετά από γενική εφημερία – αξονικός τομογράφος. Πώς θα λειτουργήσει μια τέτοια Μονάδα αν δεν έχει, που είναι βασική προϋπόθεση ο αξονικός τομογράφος; Αυτές οι μονάδες δεν θέλουν σοβαρό εξοπλισμό, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να λειτουργεί ο αξονικός τομογράφος. Και δεν έχουμε γιατρούς να τον λειτουργήσουν!

Επίσης – πολύ σημαντικό αυτό – η Γενική Συνέλευση των ιατρών στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ότι από τις 13 Νοεμβρίου και μετά θα πρέπει να ανασταλεί στο σύνολο η λειτουργία του νοσοκομείου, γιατί καθίσταται επισφαλής για το κοινό, για τους Έλληνες πολίτες δηλαδή!

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ και σ’ ένα φαινόμενο των μαζικών παραιτήσεων των συναδέλφων, είναι πολύ σημαντικό. Με ένα χτύπημα μπείτε στο «Διαύγεια» και θα δείτε τι έγινε το 2022. Σχεδόν όσοι συνταξιοδοτήθηκαν, τόσοι και παραιτήθηκαν: συνταξιοδοτήθηκαν 420 γιατροί και 400 παραιτήθηκαν, δηλαδή ίσοι παραιτούνται και συνταξιοδοτούνται! Στο 2023 αυτό θα είναι πολύ περισσότερο. Γιατί παραιτούνται, αγαπητοί, οι συνάδελφοι; Να σας πω εγώ τους λόγους:

  1. Εργασιακή εξόντωση. Δεν υπάρχουν τα ωράρια αυτά πουθενά, ούτε στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο ούτε στο Διεθνές Δίκαιο, δεν υπάρχουν αυτά τα ωράρια που υφίσταται ο Έλληνας γιατρός. Και τίθεται θέμα για την ασφάλεια των ασθενών.
  2. Η ετεροαπασχόληση, ένα άλλο πρόβλημα. Θυμάστε το νόμο «Γκάντα» και τα λοιπά, ο οποίος δεν επικράτησε, αλλά στην ουσία οι Διοικητές των νοσοκομείων τον εφαρμόζουν. Δηλαδή ο γυναικολόγος να πάει να δει ΩΡΛ περιστατικά. Ή στον κορωνοϊό, ψυχίατροι πήγανε σε μονάδες εντατικής θεραπείας να υπηρετήσουν.
  3. Και τρίτος λόγος είναι η μισθολογική εξαθλίωση. Είπαμε, 1.200€, δεν υπάρχουν επαγγελματικά κίνητρα. Ειλικρινά θέλω να δω πού το πάει αυτή η κυβέρνηση.

Να σας πω μόνο αυτό και κλείνω. Θυμάμαι ότι το 2021 ο Πρωθυπουργός στην Κρήτη ανήγγειλε – και εκεί νομίζω ότι το πάει το πράγμα – ανήγγειλε ότι από όλα τα νοσοκομεία της Κρήτης το νοσοκομείο του Ηρακλείου θα είναι το «κομβικό νοσοκομείο» και όλα τα άλλα νοσοκομεία θα λειτουργούν δορυφορικά, μάλλον κάπως τα είπε, «ακτίνες του κεντρικού νοσοκομείου».

Και έρχεται να συμπληρώσει μετά ο κύριος Πλεύρης, όταν αντικατέστησε τον κύριο Κικίλια, ότι όποια διαδικασία ιατρική δεν γίνεται στα δημόσια νοσοκομεία θα έρχονται λέει τα ιδιωτικά (και όχι ο ιδιώτης ο μεσαίος, μεγάλα ιδιωτικά funds, κολοσσοί δηλαδή του εξωτερικού) και θα αναπληρώνουν το Δημόσιο. Καταλαβαίνετε ότι δημόσιο χρήμα, σπαρταριστό, θα πηγαίνει στα funds αυτά. Και ξέρουμε, αγαπητοί μου, ποιοι έχουν συμφέροντα από αυτά τα funds, ποιες οικογένειες έχουν μπει μέσ’ στα funds αυτά, γι΄αυτό δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για την τύχη του ΕΣΥ και για την τύχη του Έλληνα Πολίτη.

Ευχαριστώ πολύ.

Πρωτοσάββατο & Πρωτοκύριακο!

Από εδώ

Το διά κολλύβων θαύμα του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος (α΄ Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής)

Ιωάννη Τσέντου, Ιουλιανός ο Παραβάτης 

Τα Σάββατα της Μεγάλης Σαρακοστής

Για την Κυριακή της Ορθοδοξίας (αφιερωμένη στη νίκη κατά της Εικονομαχίας, δηλ. τον οριστικό τερματισμό της με τη Σύνοδο του 843 μ.Χ.) δείτε το αφιέρωμα Μήπως είχαν δίκιο οι Εικονομάχοι; 

Και: Η άφθαρτη αυτοκράτειρα (η αγία Θεοδώρα & το τέλος της Εικονομαχίας)

Κυριακή της Ορθοδοξίας - Η νίκη της Εκκλησίας (από εκεί η παρακάτω εικόνα)

7 Κυριακές (οι Κυριακές της Μ. Σαρακοστής - ώς το Πάσχα - και τι γιορτάζουμε κάθε μία απ' αυτές)

Μεγάλη Σαρακοστή: να μην ξεχάσω...  

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Βασίλης Ταβουλάρης, «Το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά» (συνέντευξη)


Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης


Ο Βασίλης Ταβουλάρης συνδυάζει στις ρίζες του Ρέθυμνο και Μάνη. Γεννημένος στην Αθήνα, εδώ και αρκετά χρόνια ζει και εργάζεται στο Ρέθυμνο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά» από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη.

Τον συναντήσαμε και συζητήσαμε για το βιβλίο του σε μια συνέντευξη που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας.


Ποια είναι η κεντρική ιδέα της υπόθεσης του βιβλίου σου;

Ήρωας είναι ο Ρομπέρτο, ελληνοϊταλικής καταγωγής, ο οποίος είναι παιδί εκτός γάμου και, όταν έρχεται η ώρα να ζήσει από μία μεγάλη πόλη σε ένα μικρό χωριό, βιώνει γι’ αυτό το θέμα ρατσισμό. Από συγγενικό του πρόσωπο κακοποιείται σεξουαλικά σε μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας διαγιγνώσκεται με ψυχική πάθηση η οποία τον ταλαιπωρεί. Όμως από την μητέρα του η πάθηση αυτή θεωρείται ως μαύρη μαγεία, ότι κάποιο άτομο δηλαδή έχει κάνει μάγια στον Ρομπέρτο.
Ο ήρωας, πέρα από αυτά, ασχολείται πολύ με την θρησκεία, ξεκινώντας με τον αποκρυφισμό, συνεχίζει με την λατρεία στον Ιεχωβά, περνά από αιρέσεις, φιλοσοφίες και καταλήγει Ορθόδοξος.

Ο τίτλος του βιβλίου φαίνεται κάπως προκλητικός. Ποια είναι η σημασία του;

Ο τίτλος στηρίζεται στην Γιουνγκιανή Ψυχολογία και αποτελεί ένα τύπο νεύρωσης. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ, ο Ιεχωβά ή Γιαχβέ, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, παρουσιάζεται ως αιμοβόρος και γενοκτόνος, που δεν δέχεται την λατρεία κανενός άλλου θεού. Όποιος πάσχει από το Σύμπλεγμα του Ιεχωβά, έχει ξεπεράσει τα όρια του Ναρκισσισμού και διακατέχεται από ένα είδος Μεγαλείου και Παντοδυναμίας. Στο βιβλίο ο Ρομπέρτο, την εποχή που λατρεύει τον Ιεχωβά, θεωρεί ότι είναι Άγιος και θα πάει στον Ουρανό δίπλα στον Θεό.

Τι σε παρακίνησε να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Θα έλεγα, προσωπικά βιώματα. Είμαι παιδί εκτός γάμου και σε κάποιες περιπτώσεις βίωσα ρατσισμό, έχω διαγνωστεί στα 25 μου με ψυχική πάθηση, που είναι η Διπολική Διαταραχή, και έχω κάνει μεγάλη έρευνα περνώντας από πολλά θρησκεύματα.

Η ιστορία του βασικού ήρωα, του Ρομπέρτο, σε ποιο βαθμό βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα;

Σε μεγάλο βαθμό. Βασίζεται ΚΑΙ σε πραγματικά γεγονότα, πολλά στοιχεία είναι δανεισμένα από προσωπικές μου εμπειρίες, και κάποια προέρχονται από άλλα άτομα. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο μία συρραφή εμπειριών που φτιάχνουν τον ήρωα. Έχει όμως και αρκετή μυθοπλασία, εξ ου και είναι μυθιστόρημα.

Υπάρχει κάποιος λόγος που επέλεξες ο κεντρικός χαρακτήρας σου να είναι κατά το ήμισυ αλλοδαπός;

Όχι, αυτό ήταν κάτι εντελώς τυχαίο.

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ένα επεισόδιο, που μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό για τη μονή Αρκαδίου, που ξέρεις πόσο την αγαπάμε εδώ στο Ρέθυμνο. Έχεις κάτι εναντίον του Αρκαδίου;

Φυσικά και όχι. Υπήρξα την περίοδο 2009-10, επί 6 και κάτι μήνες, δόκιμος μοναχός της Μονής και μόνο καλά έχω να θυμάμαι, εκτός της σχέσης που είχα με τον τότε Ηγούμενο, που δεν ήταν και πολύ καλ – ο οποίος το 2011, αν θυμάμαι καλά, εκδιώχθηκε από την Μονή, λόγω οικονομικής κακοδιαχείρισης.
Το Αρκάδι το αγαπάω και το έχω μέσα στην καρδιά μου. Οι εμπειρίες που έχω από εκεί δεν εξαγοράζονται με τίποτα. Και έχω και φιλίες, ειδικά με τα δύο αδέλφια, που είναι Ιερομόναχοι, τον Παρθένιο και τον Ευμένιο.

Πώς και συμπεριέλαβες τέτοιο επεισόδιο σε ένα βιβλίο, που είναι λογικό να κυκλοφορήσει ιδιαίτερα στο Ρέθυμνο, τον τόπο κατοικίας σου;

Να πω για το επεισόδιο. Αναφέρεσαι στο ότι ο Ηγούμενος της Μονής γέροντας Ισμαήλ, σύμφωνα με την ιστορία του βιβλίου, είναι ομοφυλόφιλος. Δεν στηρίζεται αυτό σε κάποιο αληθινό γεγονός, αλλά είναι καθαρά μυθοπλασία. Ηγούμενος με το όνομα Ισμαήλ στο Αρκάδι δεν υπήρξε ποτέ και φυσικά δεν υπονοώ ότι κάποιος Ηγούμενος στο Αρκάδι είναι ομοφυλόφιλος. Θα μπορούσε όμως να έχει συμβεί στο Αρκάδι ή σε οποιαδήποτε άλλη Μονή, Εκκλησία ή Θρησκεία. Ομοφυλόφιλοι υπάρχουν παντού.

Στο βιβλίο, εκτός από την αθεΐα και τις αιρέσεις, υπάρχουν και αρκετές αναφορές στη μαγεία και τον σατανισμό. Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι της εποχής μας (στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς) εμφανίζουν αυξημένη ενασχόληση με τα θέματα αυτά;

Χριστιανισμός χωρίς σατανά δεν γίνεται. Ο ίδιος ο Ιησούς πειράζεται τρεις φορές στην έρημο από τον Διάβολο σύμφωνα με τα Ευαγγέλια. Υπάρχει μεγάλη μερίδα του κόσμου που δηλώνουν χριστιανοί, αλλά δεν πιστεύουν σε πονηρά πνεύματα, άλλοι όμως πιστεύουν, χριστιανοί πάντα. Έχω παρατηρήσει ότι ειδικά στις αιρέσεις είναι πιο πιστοί στα βιβλικά κείμενα. Για κάποιο λόγο οι Ορθόδοξοι πιστοί δέχονται γέννηση, θαύματα, ανάσταση του Χριστού, αλλά οι περισσότεροι τον Διάβολο όχι. Ίσως τον θεωρούν “το κακό μέσα μας”.

Κατά τη γνώμη σου, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πνευματικές αναζητήσεις; Αν ναι, τι είδους; Τι δρόμους παίρνουν;

Σχεδόν όλοι έχουν. Ακόμα και οι άθεοι “ψάχνονται”. Μεγάλα ονόματα της Επιστήμης, όπως ο Ρίτσαρντ Ντώκινς και ο Στήβεν Χώκινγκ (ο οποίος έχει πεθάνει πλέον), ναι μεν απορρίπτουν την Ύπαρξη Θεού, αλλά ασχολούνται διεξοδικά με το θέμα, το αν υπάρχει ή όχι θεός ή θεοί, πώς φτιάχτηκε το Σύμπαν, οι φυσικοί νόμοι, αν ισχύει ή όχι η Θεωρία της Εξέλιξης των Ειδών κτλ.
Άλλοι πάλι προσελκύονται από αιρέσεις, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή οι Πεντηκοστιανοί, και άλλοι από Ανατολίτικες Θρησκείες, όπως ο Βουδδισμός, ο Ταοϊσμός, ο Κομφουκιανισμός κτλ.
Ο άνθρωπος γενικά θέλει να ανακαλύψει από πού προέρχεται και πού θα πάει μετά θάνατον. 

Τι άλλο έχεις εκδώσει και τι βιβλίο σχεδιάζεις για τη συνέχεια ή τι θα ήθελες να γράψεις;

Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, τη μία το 2021 με τίτλο “Ο κατά φαντασίαν, ποιητής”, εκδόσεις Λεξίτυπον, και τη δεύτερη τέλη του 2023, με τίτλο “Στο Επίκεντρο”, εκδόσεις Κάκτος.
Μελλοντικά, καλά να είμαστε πρώτα απ’ όλα, θέλω να εκδώσω μία τρίτη ποιητική συλλογή και ένα διήγημα με θέμα το γάτο μου. Κάνω σκέψεις και για 1-2 βιβλία, που θα είναι η συνέχεια στο “Σύμπλεγμα του Ιεχωβά” ως θρησκευτικές περιπέτειες, και κάτι που να αφορά το ποδήλατο, αλλά αυτά (εκτός της ποίησης και του γάτου) είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο.


Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

Το σπήλαιο του Μελιδονίου, που έγινε τόπος τραγωδίας και αυτοθυσίας το 1824

 


Είναι ένα από τα ωραιότερα και ιστορικότερα σπήλαια της Ελλάδας. Ωστόσο, έμελλε να συνδέσει το όνομά του και με μία τραγική, μα και συνάμα ηρωική σελίδα της ιστορίας της Κρήτης και της χώρας γενικότερα. Είναι το σπήλαιο Μελιδονίου ή Γεροντόσπηλιος, όπου σε αυτό βρήκαν τραγικό θάνατο τον Γενάρη του 1824, 370 γυναικόπαιδα και άντρες που είχαν καταφύγει στο εσωτερικό του, αρνούμενα να παραδοθούν στους Τούρκους.
Το ιστορικό σπήλαιο βρίσκεται περίπου 18 χιλιόμετρα από το χωριό Μελιδόνι στο νομό Ρεθύμνου [δήμος Μυλοποτάμου], σε μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Το ίδιο το σπήλαιο διακρίνεται από αψιδωτή είσοδο με θέα τον Ψηλορείτη, ενώ εσωτερικά αποτελείται από δύο κύριες αίθουσες που αναπτύσσονται σε δύο επίπεδα με έντονη κλίση και πλούσιο λιθωματικό διάκοσμο. Μάλιστα, υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα λατρευτικά σπήλαια.
Το γεγονός που το έχει κάνει ιδιαίτερα γνωστό και αυξάνει την ιστορική του σημασία είναι ότι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1823, 340 γυναικόπαιδα και 30 άντρες είχαν καταφύγει στο εσωτερικό του, αρνούμενα να παραδοθούν, πέθαναν από ασφυξία.
Όταν ο Χουσείν Μπέης πληροφορήθηκε για τη κρυψώνα αυτή στην οποία είχαν καταφύγει, κύκλωσε το σπήλαιο, με το στρατό του και τους ζήτησε να παραδοθούν.
Εκείνοι αρνήθηκαν και μετά από πολιορκία μηνών, οι Τούρκοι έριξαν εύφλεκτες ύλες από το άνοιγμα της κορυφής του σπηλαίου και έβαλαν φωτιά. Έτσι άφησαν την τελευταία τους πνοή ενώ πλέον στην κεντρική αίθουσα του σπηλαίου έχει τοποθετηθεί οστεοφυλάκιο.
Σταλακτίτες και σταλαγμίτες δημιουργούν ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα στο εσωτερικό του σπηλαίου και προσφέρουν ένα ονειρικό θέαμα στον επισκέπτη.
Επιπλέον ογκώδεις βράχοι δίνουν μια άλλη, ιδιαίτερη αίσθηση και οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να περνούν από τη μία αίθουσα στην άλλη. Η «αίθουσα των βράχων» και ο «Θάλαμος της Καταβόθρας» είναι μερικές από αυτές.
 


200 χρόνια από το Τραγικό Ολοκαύτωμα στο Σπηλαίου Μελιδονίου
 

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024

Η νηστεία της παραμονής των Φώτων (και τα "φωτοκόλλυβα")

 



Από εδώ
 
"Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός..."
 
Η γιορτή των Θεοφανείων (τα Φώτα), με την οποία ουσιαστικά κλείνει το άγιο Δωδεκαήμερο (ακολουθεί η τιμητική γιορτή της "Σύναξης του Προδρόμου", επειδή ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος πρωταγωνιστεί στη βάφτιση του Χριστού) είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές του ορθόδοξου λαού μας, με πλούσια λαογραφία, στην οποία βέβαια κυριαρχεί ο αγιασμός των υδάτων, οι βουτηχτάδες που βγάζουν το Σταυρό από τη θάλασσα ή τις λίμνες κ.τ.λ., το "φώτισμα" με αγιασμό από τον παπά στα σπίτια μας, στα μαζαγιά, τα χωράφια, ακόμα και τα αυτοκίνητα, τα γεωργικά μηχανήματα κ.τ.λ.
Κατά τις παλιές παραδόσεις του λαού μας, αυτή τη μέρα φεύγουν και οι καλικάντζαροι. Η ιδέα ότι υπάρχουν καλικάντζαροι ανήκει στη λαϊκή θρησκευ-τικότητα του λαού μας, έχει αρχαιοελληνική προέλευση και δεν είναι αποδεκτή από τους αγίους διδασκάλους της Ορθοδοξίας. Είναι ένας λαϊκός μύθος.
Αυτό όμως που θα ήθελα να υπενθυμίσω μ' αυτό το post, είναι ότι στις 5 Ιανουαρίου (παραμονή των Φώτων), οι ορθόδοξοι χριστιανοί νηστεύουμε. Είναι μια αλάδωτη νηστεία, δηλαδή νηστεύουμε και το λάδι, όχι μόνο το κρέας, το ψάρι, τ' αβγά και το γάλα. Τρώμε αλάδωτο φυτικό φαγητό. 
Η αυστηρή αυτή νηστεία είναι μέρος της προετοιμασίας μας για να πιούμε Μεγάλο Αγιασμό στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Φώτων. Παρακαλώ, ας μην την ξεχάσουμε.
Στην Κρήτη, όταν η παράδοση ζούσε ακόμα, την παραμονή των Φώτων παρασκεύαζαν ένα αλάδωτο νηστίσιμο φαγητό που λεγόταν "φωτοκόλλυβα" ή "παπούδια" (επίσης ψαροκόλλυβα ή παλληκάρια). Ήταν βρασμένο στάρι (=κόλλυβα), μαζί με φασόλια, φάβα (ολόκληρη, δεν ήξεραν τότε την αλεσμένη), φακές, κουκιά και γενικώς ό,τι όσπρια υπήρχαν στο σπίτι. Τα έβραζαν και τα έτρωγαν με αλατάκι, συνοδευόμενα με ψωμί, κανένα κρεμμύδι, ελιές κ.τ.λ. (όταν δεν τρώμε λάδι, μπορούμε να φάμε ελιές, για να παίρνουμε τις βιταμίνες τους).
Φωτοκόλυβα έδιναν και στα πουλιά (στις κότες και τα περιστέρια) αλλά και στα ζώα του σπιτιού, ιδίως στα βόδια, επειδή με τα βόδια είχαν οργώσει το χωράφι για να σπείρουν το στάρι και τα όσπρια. Έπρεπε λοιπόν να γευτούν κι αυτά τους καρπούς των κόπων τους.
Η φωτογραφία από την ανάρτηση "Το ξεχασμένο φαγητό της παραμονής των Φώτων".

Για τη λαογραφία των Φώτων υπάρχει πλούσια αρθρογραφία στο Ίντερνετ. Ευχόμαστε η χάρη της εορτής να αγιάσει την καρδιά και τη ζωή όλων μας - όλων σας.
Για το νόημα της νηστείας στην Ορθοδοξία, δες λίγα εδώ. Εξαιρετικό (πλήρες, θα έλεγα) blog για τη νηστεία (με πολλές συνταγές, αλλά και άρθρα και πληροφορίες, θεολογικά θέματα κ.τ.λ.) δες εδώ.

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024

Καλώς να 'ρθεις, άγιε Βασίλη! Καλή κι ευλογημένη νέα χρονιά!

Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας ως προστάτης των φτωχών 

(που είναι ζωγραφισμένοι γύρω του). Από εδώ.

Ένα πρωτοχρονιάτικο κλικ, παρακαλώ, στα:

Καλώς να 'ρθεις, άγιε Βασίλη! Καλή κι ευλογημένη νέα χρονιά! 

Ναι! Υπάρχει άη Βασίλης!!

«Τομές στο χρόνο», η 8η μέρα και η Περιτομή του Ιησού

Τη νέα χρονιά μας, ας επικρατήσει η ειρήνη του Χριστού μας σε όλο τον κόσμο, μέσα μας και μέσα στους αδελφούς μας. Αμήν.

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού

 


ΝΙΚΗ

Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί.

Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων.

Βλέπετε, η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Το Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί.

H Ορθόδοξη διδασκαλία ομιλεί για δημιουργία ζωής «ἐξ ἂκρας συλλήψεως». Ας θυμηθούμε (Λουκ. 1:39-44) ότι η Παναγία Δέσποινα, αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, πορεύεται με βιασύνη στην θεία της την Ελισάβετ, που ήταν έγκυος στον Τίμιο Πρόδρομο. Ο τελευταίος, 6 μηνών Αγέννητο Παιδί, σκιρτά στην κοιλιά της Ελισάβετ, και εκείνη πληρούται Πνεύματος Αγίου και αναγνωρίζει τον «καρπό τῆς κοιλίας» της Παναγίας, τον κυοφορούμενο Κύριο. Δεν έχει περάσει παρά ελάχιστος χρόνος από τον Ευαγγελισμό. Είναι καθαρή και κρυστάλλινη η έννοια «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Η επιστήμη συμφωνεί. Η Μοριακή Αναπτυξιακή Βιολογία και Εμβρυολογία βλέπουν το πρώτο ανθρώπινο διπλοειδές κύτταρο ως ζωντανό οργανισμό που φέρει όλες τις γενετικές πληροφορίες για όλον τον ανθρώπινο οργανισμό. Εντός ολίγων ημερών πολλαπλασιάζεται και ήδη στην 3η εβδομάδα (18η ημέρα) της ζωής, η καρδιά πάλλεται.

Στον σκληρόκαρδο όμως κόσμο που ζούμε, οι λέξεις «Αγέννητο Παιδί» μοιάζουν απαγορευμένες, διότι τις βυθίζουμε στα θολά νερά των «όρων και προϋποθέσεων» της βολής μας. Οι ενοχλητικές λέξεις «έκτρωση» και «άμβλωση» αντικαταστάθηκαν στον ποινικό κώδικα με τον ηθικά αναίσθητο και αποφορτισμένο όρο «διακοπή της κύησης». Σωρεία οι αντιφάσεις στον νομικό και πνευματικό μας πολιτισμό. Θα απαριθμήσουμε εν συντομία επτά:

Πρώτον, ο νομοθέτης αδιαφορεί για την ολιγοήμερη ζωή που εξελίσσεται και αυξάνεται πριν την εμφύτευση του ζώντος οργανισμού στη μήτρα, ώστε η «μπίζνα του χαπιού της επόμενης μέρας» να προηγείται της ιερότητας της ζωής.

Δεύτερον, ο νομοθέτης επεκτείνει ως την δωδέκατη εβδομάδα ζωής (και παραπάνω, αναλόγως των συνθηκών) το δικαίωμα «τερματισμού της κύησης» (sic) κατά το άρθρο 304 Ποινικού Κώδικα (Ν.4619/2019), μάλιστα με μία περίτεχνη ...αποφατική διατύπωση: «δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης.... αν δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα εβδομάδες εγκυμοσύνης», αρκεί να συναινεί η έγκυος. Αναρωτιέται κανείς, ο νομοθέτης λέει τί ΔΕΝ είναι αυτή η πράξη («δεν είναι άδικη»), ωστόσο δεν λέει τί είναι. Και φυσικά ΔΕΝ την αποκαλεί «δίκαιη πράξη». Τί πράξη είναι τότε; Άχρωμο και άοσμο θρόισμα του αέρα;

Τρίτον, το Αγέννητο Παιδί, αν και με παραβιαζόμενο το δικαίωμα στη ζωή, διατηρεί απαραβίαστα αστικά δικαιώματα: Του αναγνωρίζονται δικαιώματα κληρονομιάς και συνταξιοδότησης, δικαιώματα διατροφής και προστασίας της περιουσίας εάν έχασε γονέα κατά την κύηση, δικαιώματα αποζημίωσης για βλάβες που προκλήθηκαν κατά την κύηση. Όμως λείπει το δικαίωμα ...να ζήσει.

Τέταρτον, ενώ θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμα απολογίας ενός κατηγορουμένου, ακόμη και για τα πλέον αυταπόδεικτα και βαριά εγκλήματα, κατά το πλατωνικό «μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς», ωστόσο τον Αγέννητο Αθώο σπεύδουμε να τον εκτελέσουμε χωρίς να δεχθούμε την απολογία του. Τί θα έλεγε; Απλώς, «αφήστε με να ζήσω»...

Πέμπτον, το δικαίωμα στη ζωή του Αγέννητου Παιδιού ξεθωριάζει μπροστά σε ένα άλλο, δήθεν ιερότερο δικαίωμα, της «αυτοδιάθεσης του σώματος» της κυοφορούσας, χωρίς όμως να σκεπτόμαστε το δεύτερο σώμα μέσα της, το οποίο επίσης αξιώνει την αυτοδιάθεσή του. Και αν το Αγέννητο Παιδί δεν το λογαριάζουμε γιατί τάχα δεν είναι αυτόνομη η επιβίωσή του, άραγε πότε εμείς που γεννηθήκαμε επιβιώσαμε αυτόνομοι;

Έκτον, θορυβούμε με τον καινοφανή όρο της «γυναικοκτονίας», σιωπώντας απέναντι στην πλέον διαδεδομένη γυναικοκτονία του πλανήτη: την «διακοπή κύησης» των αγέννητων κοριτσιών. Εκείνοι που ακούνε τον ΟΗΕ για καθετί άλλο απίθανο, κωφεύουν επιλεκτικά όταν ο ΟΗΕ ζητά τη «νομική προστασία των κοριτσιών από την εμβρυϊκή ηλικία» (4η Διεθνής Σύνοδος ΟΗΕ για τις Γυναίκες, Διακήρυξη του Πεκίνου).

Τέλος, το ίδιο το γεγονός ότι συζητάμε για το θέμα αυτό, συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μας επέλεξαν να μη μας σκοτώσουν προτού δούμε το φως του ήλιου! Είμαστε οι ελάχιστοι επιβιώσαντες από τις «διακοπές κύησης». Ενώ απολαμβάνουμε την ελεημοσύνη της ανθρωπιάς των γονέων μας, γιατί την αφαιρούμε από τα δικά μας παιδιά;

Κάποιοι θεωρούν ότι η προστασία της Αγέννητης Ζωής είναι εργαλείο δημογραφικής ανάπτυξης. Αυτό κρύβει μία επικίνδυνη παραδοχή, ότι αν κάποτε ξεπεράσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα, τότε θα είναι ενδεχομένως αποδεκτό να στερούμε τη ζωή στο Αγέννητο Παιδί. Δεν είναι έτσι.

Η προστασία της Αγέννητης Ζωής δεν είναι εργαλείο για κάτι άλλο, είναι αυταξία και αυτοσκοπός. Είναι ζήτημα πνευματικό, ηθικό και βαθιά ανθρώπινο. Αγγίζει τον πυρήνα του πολιτισμού μας, την ψυχή της Ρωμιοσύνης μας. Είναι η χαρά της ζωής, η πνευματική αρχοντιά μας, το γέλιο του παιδιού που μας χαρίζει μιά πρόγευση του παραδείσου!

Προστατεύοντας την Αγέννητη Ζωή, πολίτες και πολιτεία, αποδεικνύουμε ότι μπορούμε και θέλουμε να προστατέψουμε κάθε πρόσωπο στην κοινωνία μας, δεν αφήνουμε πίσω κανέναν αδύναμο. Δείχνουμε έμπρακτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σφυρηλατούμε τη συνοχή και την ομοψυχία. Ενώνουμε κυριολεκτικά την κοινωνία και την πατρίδα μας. Από το μικρόψυχο «εγώ» πάμε στο ευγενικό «εμείς». Το «ἵνα ὦσιν ἕν» του Χριστού μας.

Αλλά ο Χριστός είναι Ελευθερία.

Και για να φτάσουμε στον καρπό της ελευθερίας, πρέπει να ποτίσουμε τη ρίζα της. Δεν είναι ικανή η νομοθετική μυωπία της καταστολής, των απαγορεύσεων και των αφορισμών. Απαιτείται παιδεία, επίγνωση, αγάπη. Η κάθε κυοφορούσα μητέρα αξίζει να ενστερνισθεί βαθιά την ανάγκη προστασίας της νέας ανυπεράσπιστης ζωής, ως προσωπική της επιλογή, και όχι επειδή την πιάνει το ραντάρ του νόμου.

Και από την άλλη πλευρά, η πολιτεία αξίζει να αγκαλιάζει προνοητικά, να θεραπεύει τα τραύματα, να εξαλείφει τις κάθε λογής αιτίες που σπρώχνουν την κυοφορούσα μητέρα σε μία εξαιρετικά κακή επιλογή που θα τραυματίσει ανεξίτηλα και τον δικό της ψυχισμό. Αξίζει να προστατεύσουμε τη μητέρα, θεσμοθετώντας ένα πλέγμα πραγματικής προστασίας από τα κοινωνικά και ψυχολογικά στίγματα, από την πίεση του οικογενειακού περίγυρου, από την οικονομική ανέχεια, αιτίες που καθιστούν μία εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη. 

Αξίζει να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε ηθικά και ψυχολογικά τις εγκύους θύματα βιασμού ή ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας, και ταυτόχρονα τιμωρώντας τον ένοχο και όχι τον αθώο. Αξίζει να υποστηρίξουμε οικονομικά, με ολική κάλυψη κόστους τοκετού, όλες τις κυοφορούσες μητέρες. Αξίζει να προστατεύσουμε το Αγέννητο Παιδί με διευρυμένη πολιτική για υιοθεσίες, ώστε ακόμη και όσες έγκυοι θα επέμεναν να μην αναλάβουν την ευθύνη να μεγαλώσουν το παιδί τους, τουλάχιστον να δώσουν την ευκαιρία στη νέα ζωή να ανθίσει. Και να είμαστε σίγουροι ότι κάνοντας αυτά, όλοι μαζί, θα ελκύσουμε τη Χάρη και το έλεος του Θεού ξανά στον ταλαιπωρημένο τόπο μας.

Η τελευταία μέρα αυτού του έτους κλείνει με την Ημέρα για το Αγέννητο Παιδί. Στη ΝΙΚΗ, το έτος 2024 που ξεκινά, το αφιερώνουμε στην Ελληνική Παραδοσιακή Οικογένεια.

Καλή κι ευλογημένη χρονιά, στις μητέρες, στους πατέρες, στα αγέννητα και στα γεννημένα παιδιά της Ελλάδας μας!

Η ΝΙΚΗ για το πρόβλημα των αμβλώσεων

Η ιστοσελίδα του Κινήματος "Αφήστε με να ζήσω!" 

Ενότητα αναρτήσεων για τις εκτρώσεις
Ενότητα για το γάμο
 

Ενότητα για τις εκτρώσεις στην Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Η ιστοσελίδα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού "Η Αγκαλιά"
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων
 

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Η 17χρονη Δήμητρα δεν έκανε έκτρωση (ιδιαίτερα σημαντικό άρθρο που δείχνει τι έκανε ένα νεαρό ζευγάρι σε τέτοια περίπτωση)  
"Μπαμπά, μ' αγαπάς; Μαμά, μ' αγαπάς;" - Επιστολή σε γονιό που η έφηβη κόρη του έμεινε έγκυος
 

Συγκινεί η 14χρονη Δαβιδούλα: «Ευχαριστώ τους γονείς μου που δεν με σκότωσαν»


Μία από τις αμέτρητες παρεμβάσεις της ΝΙΚΗΣ για την Υγεία

    Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης Rethemnos.gr Η Κρήτη έχει κινητοποιηθεί πολλές φορές για την κατάρρευση του αείμνηστου Εθνικού Συστήματος Υγείας...